YARASALAR İLE BETÜL
YARASALAR İLE BETÜL Ekim ayının son günleriymiş. Betül o gün okuldan dönerken çok sevinçliymiş. Eve gelince hemen ödevini yapmış ve annesinin yanına gitmiş. Öğretmeninin verdiği kâğıdı annesine uzatarak: -Anneciğim bu kâğıdı öğretmenim imzalamanız için verdi. Biz geziye gideceğiz. Annesi kâğıdı imzalamış. Betül ertesi gün okulda geziye gitmiş. Bir parkta oynamışlar. Betül parkta küçük bir mağara görmüş ve öğretmeninden ayrılıp o mağaraya girmiş. Mağara çok karanlıkmış. Betül önünü bile göremiyormuş. Bağırmaya başlamış: -Merhabaaa! Onu duyan yarasalar uyanmışlar. Sessiz olur musun? Uyuyoruz. Betül: -Niye ki! Ben istediğim gibi bağırırım. Çünkü ben mağarayı keşfetmek istiyorum. Yarasa demiş ki: - Bencillik yapma bizi de düşün biraz. Betül demiş ki: -Bencillik yapmıyorum ki deyip mağaradan çıkmış. Öğretmeninin yanına gitmiş. Öğretmenine başından geçenleri bir bir anlatmış. Öğretmeni demiş ki: _ Yaptığın yanlış bir davranış, gel yarasalardan özür dile