TAVŞAN İLE BETÜL

TAVŞAN İLE BETÜL

Nisan ayının ilk günleriydi. Betül o sabah bahçeye indi. Bahçede oyun oynarken birden bir tavşan gördü. Onun yanına yavaş yavaş yaklaştı ve içinden dedi ki: Şu tavşanı yakalayıp ben beslemek istiyorum dedi. Evden kafes aldı. Tavşanın yanına gidip uygun bir zamanını bularak tavşanı kafese kapattı. Tavşan korktu ve dedi ki: Beni serbest bırakır mısın? Ben doğada özgürce yaşamak istiyorum. Betül cevap olarak dedi ki: Hayır ben seni besleyeceğim.  Tavşanı aldı ve eve gitti. Annesi tavşanı görünce: Bu tavşan ne? Diye sordu. Betül: Anneciğim bu tavşanı bahçede buldum ve beslemek için yanıma aldım.  Annesi: Tavşanı bırak gel seninle konuşacağız dedi. Betül tavşanı odasına bırakıp annesinin yanına geldi. Annesi ile salona geçtiler. Annesi söze başladı: Şimdi söylediklerimi hayal et bakalım Betül dedi. Betül de: Tamam anneciğim dedi. Annesi söze devam etti: Şimdi bu tavşanı kendin gibi düşün. Seni annenden babandan alsalar sen mutlu olur musun? Betül cevap olarak hayır dedi. Annesi: O zaman bu tavşanda sence mutlu oluyor mudur? Betül utanarak hayır dedi. Gidip tavşanı bahçeye bıraktı ve tavşandan özür diledi. Tavşan onu affetti. Betül bundan sonra hiçbir hayvanı yakalayıp, kafese kapatmadı.

26.01.2020